Grillige kust.

Het is 9.00 uur als we weer door het prachtige landschap van New zealand rijden op weg naar Ta Tahe.
Deze route rijden we op advies van de buren van de camping van gisteren. Zij hebben de kaart erbij genomen en ons de route aangewezen om de laatste 9 dagen van onze vakantie te rijden.

Zij adviseren ons wat we zeker niet moeten missen en wat minder interessant is. Het eerste gedeelte wat we moeten volgen is zo'n 200 kilometer rijden en gaat voor een deel door het binnenland om uiteindelijk weer langs de kust terecht te komen.
De kust is hier grillig en ook de bomen hebben veelal een grillig uiterlijk hier.
Heel bijzonder om te zien.

Maria en ik hebben beiden een e-reader bij en stapels puzzelboekjes om onszelf bezig te houden, maar op enkelspel puzzels na hebben we die nog niet aangeraakt. We hebben het te druk en willen niets van buiten missen.

Na een koffiepauze om 10.00 gaan Maria en ik een stukje lopen omdat we wat foto's willen maken. Dit lukt ons en onderweg doen we een mooie vondst, maar ook een smerige vondst.
Zie foto's.

Door heel New Zealand zie je her en der bijenkasten staan in groepjes bij elkaar.
En in dit gedeelte van onze route lopen naast de koeien en schapen ook veel paarden. Die zagen we nog niet zoveel.

Rond 13.00 lunchen we aan zee in "Waitau Bay" met tosti en fish  chips. Lekker en de vis is zo vers dat hij nog bijna spartelt.

We moeten vanaf hier nog zo'n 40-45 kilometer om in "Te Taha" aan te komen.
We vinden vandaag weer eens een vrije camping in een baai aan zee met een prachtig uitzicht.
Ondanks dat het gedurende de dag toch nog flink bewolkt is geworden is het toch goed te doen buiten en is de wind niet koud.

We zijn nog maar net op ons plekje of de accordeon komt tevoorschijn.
En uiteraard komt er reactie op en is er iemand om een praatje te maken. Het blijkt een opa met 4 kleinkinderen te zijn, die met hen een rondreis maakt van 3 weken. Zijn kinderen moeten werken en hij is maar alleen. Je kunt zien dat de kinderen gek op hem zijn en ze krijgen ook de ruimte en tijd om te spelen en ravotten.

Maria en ik besluiten om nog een stuk te wandelen en maken onderweg nog wat foto's van apart gegroeide bomen.
Het was weer genieten!