Het lijkt wel een oerwoud.

Vandaag alweer om 8.30 uur op pad om te vertrekken richting Wellington voor de overtocht met de ferry.

We willen een camping vlakbij zoeken voor de overnachting om zodoende op tijd bij de boot te zijn. We vinden er een in Upper Hutt, niet ver van Wellington vandaan en hebben een mooie route langs de zee ernaar toe. Onderweg hebben we een stop voor de koffie en lopen daar het strand op. We genieten hier van de zon en de zee en Maria en ik maken nog een tekening in het zand van schelpen. Helaas voor we er een foto van kunnen maken is hij alweer verdwenen. Opgeslokt door de golven. 

Een klein half uurtje later op een andere plek stoppen we omdat er drukte is op het strand. Hier zien we kitesurfers aan het werk. Het ziet er spectaculair uit en we hebben er een tijdje naar staan kijken.

Later in de middag komen we aan op de camping voor de nacht. Op de kaart zou de camping wel zo ongeveer aan zee moeten liggen, maar dit was vast hemelsbreed gemeten. Haha. 

We hebben tijdens een wandeling op zoek naar het strand wel de zee in de verte zien liggen, maar erheen lopen kon niet. Jammer maar helaas.

Na het avondeten gaan de heren wandelen en ontdekken dat in de naastgelegen bergen de bossen wel heel mooi zijn. Ze vertellen erover bij terugkomst en Maria en ik besluiten dit ook eens te gaan bekijken. En inderdaad, de bossen zijn er mooi met de uitstraling van een oerwoud. We verwachten er ieder ogenblik Tarzan tegen te komen. Helaas is het al schemerig geworden en werd het ook een beetje eng daar. Maria is niet zo bang uit gevallen, maar ik wil wilde toch heel snel weer terug naar de camper. Brr...niets voor mij in het donker door de bossen lopen en ik ben blij als we weer terug zijn. Pfff..  

We hebben daarna nog een gezellige avond. Helaas slaat de vermoeidheid bij Jack toe en kruipt hij al vroeg onder de wol, maar wij nemen nog een glaasje en hebben de grootste lol en buikpijn van het lachen.