Oorlogsgebied

Vandaag wordt het 28 gr. en gaan we Christchurch city bezoeken.
Na een rit van 30 minuten komen we aan in het centrum en parkeren we de camper. We zijn lekker vroeg en het is nog niet druk.
We lopen een stukje en verbazen ons aan de ellende die hier in 2011 is voor gevallen. Wat ontzettend jammer dat zo'n mooie stad er nu zo gehavend uitziet. Overal staan grote kraanwagens, zijn gebouwen onbewoonbaar of volledig verdwenen. Ze hadden dus gelijk. Het lijkt hier echt op een oorlogsgebied.
We besluiten om ons met de nostalgische tram door het centrum te laten rijden. Hij stopt op 10 plekken en je kan hier overal in en - uitstappen.
De tram is echt leuk. De chauffeur geeft onderweg veel informatie en doet dit met veel enthousiasme.
We gaan er onderweg een paar keer uit om rond te kijken en maken veel foto's. 

We gaan ook naar de Botanische tuin. Prachtig!!  Bomen van honderden jaren oud die mega groot zijn en waar wij ieniemienie mensjes bij lijken.
Het was een mooie ochtend in Christchurch.

We zijn verder gereden naar Akarua waar de pinguïns te zien zouden zijn. Het is een rit van 75 kilometer voor een groot deel door de bergen. Op sommige plekken is het zo eng dat Maria en ik om de haverklap bijna een hartstilstand krijgen. Het is ook eng vanuit achter omdat we niet vooruit kunnen kijken. Gelukkig hebben wij steun aan elkaar volgens Martie. Haha jaja Martie.

Gelukkig is de route wel met prachtig uitzicht. Maar waar is dat niet hier? Overal eigenlijk zoals jullie ondertussen wel weten.
Als we in Akarua aankomen blijkt het een lange rit met de 4 wheeldrive en is het eigenlijk niet het seizoen. Nu zijn ze alleen te zien in een soort van gevangenschap ( zoiets als bij Ons met de zeehondencrèche). Eigenlijk maak je de tocht om hen te steunen in hun werk om de pinguïns niet te laten uitsterven.

Dat vinden we jammer en besluiten verderop een camping te zoeken. We zijn er niet minder gelukkig door. Elke dag is hier al een een avontuur op zich en er teveel te doen om allemaal te zien of te doen.
We vinden een camping aan zee in en kijken er vanuit ons plekje zo op. Het plaatsje heet "Duvauchelle"  en de camping ook.
Na een pauze besluiten Maria en ik een wandeling naar het centrum te doen om daar een supermarkt te zoeken. Het bier is bijna op en dan hebben we meteen weer wat lichaamsbeweging. En ja hoor. We vinden een winkel met al koud bier in blikjes en nemen dat mee terug voor de heren. Net als we bijna terug zijn ga ik op een steentje staan en klapt mijn voet om. Ik val en heb mijn knie open liggen nu, maar verder niets erg. Gelukkig is niets gebroken en nadat we het schoon hebben gemaakt, kan ik mijn meegebrachte pleister plakken.
Al weer iets waar ik aan gedacht heb. Dat deed ik ook al toen de kinds nog klein waren en wij met familie op vakantie gingen. Haha toen had ik ook al alles bij. Mijn schoonzus zei altijd tegen de kinds, ga maar naar tante Marij. Die heeft alles bij. Hihi. Toch al handig geweest hier.

Wij gaan er nog een gezellige avond van maken.