Een schilderachtig dorpje!

Zo...gewassen en gestreken en weer op pad naar onze volgende bestemming. Bij nader inzien laten we Portofi links liggen. Er was ons al verteld door Nederlanders op deze camping, dat we echt niet op de fiets daarheen moeten gaan, omdat het levensgevaarlijk  is.

We hadden al wel gemerkt dat de richting die we in moesten, verschrikkelijk druk is en je van alle kanten steeds alert moet zijn. Dat vonden we gisteren ook al een groot nadeel. Met de bus en daarna met de boot was de andere optie, maar daar hebben we niet voor gekozen.

Onze Nederlandse buren hadden dit gedaan omdat 1 van de 4 hier graag naartoe wilde, maar ze voelden zich genaaid. De fooi die er standaard bijzat en de huur van het bord en bestek, ( hoezo dan?) moesten dik betaald worden. 20€ huur. Drankjes 19 € per stuk en dan nog lunchen. En er was niets bijzonders te zien dan een paar winkels en ontelbaar veel eettentjes. Ontzettend toeristisch dus.

We rijden richting Milaan om onderweg van de snelweg af te gaan en een camping te zoeken in een van de dorpjes rond Tortona in Alessandria. Het is prachtig weer vandaag en de zon staat dan ook hoog aan de hemel. We zullen ongeveer 100 kilometer gaan rijden en dit is alweer de route richting Zwitserland. 

We voeren een camping in op de routeplanner als we bijna bij de afslag zijn om eraf te gaan. We dachten meer in het vlakkere deel te komen om ook wat te kunnen fietsen, maar hoe dichter we de camping naderen, hoe heuvelachtiger het wordt. Het voordeel is dat het uitzicht super is. En dan met die zo'n erbij. Dit wil je toch?

Als we uiteindelijk bij de camping arriveren, zien we een kleine knusse camping, waar je meteen verwelkomt wordt als je aan komt lopen. Het is meer een camping voor campers en de plekjes liggen midden in de natuur. We mogen gaan staan waar we willen en vinden een mooi plekje in de zon.

Het bijbehorende dorpje Garbagna blijkt heel klein te zijn en we horen dat de mini supermarkt, groenteboer en bakkerij, al snel dicht zullen gaan. We besluiten om daar dan eerst naartoe te fietsen om wat boodschappen te doen. Daar aangekomen treffen we een schilderachtig mooi dorpje aan met de prachtigste steegjes en een klein dorpsplein. 

De winkeltjes zijn helaas al gesloten en we lopen wat rond, omdat ik eigenlijk wel wat foto's wil maken. Nu we geen boodschappen hebben kunnen doen, moeten we vanavond toch ergens iets eten. Er is één  ristorante/pizzaria van de 2 aanwezige eettentjes open en daar zullen we vanavond naartoe gaan.

Nu eerst terug naar de camping om ons te installeren en een broodje te eten. Daarna lopen we een camping op ons gemak eens over. Er blijkt een zwembad boven op een heuveltje bij te zijn, een ruimte met een klein barretje en een pingpongtafel. Je mag er uit de bar drinken nemen als je wil en kunt zelf betalen in een blikken doosje, waar een prijslijst bij ligt. Vertrouwen moet er zijn!

We gaan terug naar de camper om iets te drinken en luieren nog een paar uurtjes. Daarna vertrekken we weer naar dat schattige dorpje om foto's te maken en te eten. We lopen eerst het dorpsplein op en zoeken de mooiste steegjes en plekjes op om foto's van te maken en daarna ploffen we op het terras van het restaurantje neer.

We worden te woord gestaan door een man die geen woord Engels spreekt. We krijgen een dranken kaart, maar de man begint al meteen over bier en wijn. 

Huh......

We komen eruit met het bier en ook de wijn moet duidelijk zijn want ik bestel een vino blanco en voor Anja frisante blanco. Een jongedame komt een minuutje later met een rode wijn voor mij en een rode frisante voor Anja, maar wel de goede biertjes voor de heren. Ze snapt een beetje Engels en brengt even later 2 lekkere wijntjes.

Maar dan het eten..... Dezelfde man vragen we om de kaart, maar in plaats daarvan heeft hij het over pizza, spaghetti of tosti. We vragen om pizza en de man komt met een schaal met 6 stukken pizza op een schaal in twee soorten. We weten niet goed wat we ermee aan moeten en kiezen daarom maar van de schaal. 

Het moet niet gekker worden, maar voordat er een placemet en bestek op tafel ligt, komt hij alweer terug met de stukken pizza, voor elk één op een diep bord. De pizza is zelfs niet lauw te noemen en dit alles gebeurde in misschien 5 minuten. Van bestellen en brengen van de drankjes en de pizza. Het was wel te eten, maar de manier waarop was toch echt wel vreemd te noemen.

Anja luste er maar een paar hapjes van en we waren eigenlijk teleurgesteld over wat er gebeurde. Vanmiddag stond er nog zo'n aardige jongeman die ons in goed Engels te woord stond, toen we iets aan hem vroegen. We hebben het maar niets van gezegd en hebben binnen nog een ijsje uit de vriezer uitgezocht.

Ondertussen is diezelfde jongen er weer en het was jammer dat hij er niet eerder was, anders hadden we vast uitleg gekregen, want we denken achteraf dat we waarschijnlijk te vroeg waren en gewoon het restant van de lunch kregen voorgeschoteld. 

Toen we de rekening kregen was die maar € 33,00, dus dat viel mee, maar het was ook niet zoveel soeps en nog koud ook. Hier zat dan ook het drinken en de ijsjes bij, dan zal de koude pizza niet veel hebben gekost. Haha. 

Nu zijn we weer bij de camper en Anja en Jo hebben net weer video contact met hun dochter en kleindochter. Zo grappig om te zien! Filmpje bijgesloten.😍